Emerytura z Polski i innego kraju UE

Warunkiem ustalenia prawa do świadczenia z zastosowaniem unijnej zasady sumowania okresów ubezpieczenia jest posiadanie w danym państwie UE okresów ubezpieczenia wynoszących co najmniej 1 rok.

Sumowanie okresów ubezpieczenia (lub zamieszkania) ma zastosowanie do polskich świadczeń, do których prawo lub których wysokość zależy od długości okresów ubezpieczenia, czyli do emerytury z dotychczasowego systemu, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty rodzinnej po osobach uprawnionych do emerytury lub renty.

Sumowanie jest stosowane wtedy, gdy okresy ubezpieczenia przebyte w Polsce nie są wystarczające do nabycia prawa do świadczenia lub jeżeli ustalenie świadczeń za zsumowane okresy ubezpieczenia w Polsce i w innych państwach członkowskich da wyższy wymiar świadczenia emerytalnego lub rentowego.

Inaczej jest, jeżeli chodzi o polskie świadczenie ustalone na podstawie zreformowanych zasad w oparciu o środki zewidencjonowane na koncie emerytalnym, bez konieczności udowodnienia minimalnej długości okresów składkowych i nieskładkowych. Przy obliczaniu takiego świadczenia pod uwagę mogą być wzięte tylko składki opłacone do polskiego systemu ubezpieczeniowego (tylko te zewidencjonowane na koncie emerytalnym w ZUS).

Zdjęcie pochodzi z serwisu Flickr.com.