Wysokość starej emerytury

Wysokość emerytury ustalanej zgodnie z dotychczasowymi zasadami zależy od takich czynników jak: wysokości podstawy wymiaru, uwzględnionego okresu składkowego i nieskładkowego oraz kwoty bazowej, obowiązującej w dniu powstania prawa do świadczenia.

ZUS ustala podstawę wymiaru emerytury w oparciu o zarobki z kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych z ostatnich 20 lat sprzed tego roku, w którym do ubezpieczyciela wpłynął wniosek o przyznanie świadczeń emerytalnych. Można również wskazać zarobi z 20 lat, nie następujących po sobie, dowolnie wybranych z całego stażu pracy. Do podstawy wymiaru emerytury, oprócz wynagrodzenia dolicza się też inne składniki. Warto zaznaczyć, że im wyższe zarobki w latach wskazanych do obliczenia podstawy wymiaru emerytury, tym większe świadczenie.

Do podstawy wymiaru świadczenia emerytalnego przyjmuje się zarobki, podlegające składce na ubezpieczenia społeczne, a także sumy, od których odprowadzanie składek nie było obowiązkowe. Zalicza się do nich m.in. zasiłki chorobowe, opiekuńcze, rehabilitacyjne, wyrównawcze, macierzyńskie, jak i zasiłki dla bezrobotnych, zasiłki szkoleniowe czy stypendia wypłacone z Funduszu Pracy za okres udokumentowanej niezdolności do pracy.

Kwota bazowa

Istotną wartością w przypadku „starej emerytury” jest kwota bazowa, stanowiąca 100% przeciętnego wynagrodzenia, umniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne, zgodnie z ich wysokością obowiązującą w poprzednim roku kalendarzowym. Kwotę bazową ustala się co roku, a obowiązuje od dnia 1 marca danego roku kalendarzowego do końca lutego w następnym roku kalendarzowym.

Kwota bazowa obowiązująca od 1 marca 2010 roku wynosi 2716,71 zł.

Osoby, które ubiegając się o emeryturę korzystały ze świadczeń rentowych z tytułu niezdolności do pracy do obliczenia podstawy emerytury mogą wskazać również zwaloryzowaną podstawę wymiaru renty bądź zarobki z kolejnych 10 lata kalendarzowych wybranych z okresu ostatnich 20 lat kalendarzowych bądź zarobki z 20 dowolnie wybranych lat kalendarzowych. Mogą to być te same dochody, które przyjęte zostały do obliczenia renty, pod warunkiem że mieszczą się w wymienionym okresie, na podstawie którego ustala się podstawę wymiaru emerytury.

Ponadto, jak informuje na swoich stronach ZUS: Jeżeli osoba ubiegająca się o emeryturę podlegała ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym przez okres co najmniej 30 miesięcy po przyznaniu renty - to część socjalna emerytury (składnik emerytury, który stanowi 24 % kwoty bazowej) zostanie obliczona jako 24% kwoty bazowej obowiązującej w dniu przyznania tej emerytury.

Natomiast podstawa wymiaru emerytury zostanie obliczona od tej samej kwoty bazowej, od której obliczono rentę, a następnie zostanie zwaloryzowana. Od tej zwaloryzowanej podstawy wymiaru zostanie obliczona część emerytury zależna od okresów składkowych i nieskładkowych. Okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym 1/3 uwzględnionych okresów składkowych.

Zdjęcie pochodzi z serwisu Flickr.com.