Kierunki zmian w systemach emerytalnych w Europie

Zmiany w systemie emerytalnym w Europie fot.: sxc.hu

W Europie nie podejmuje się decyzji o podniesieniu wieku emerytalnego z dnia na dzień.

Podnosi się go stopniowo , np. we Francji wiek 62 lat będzie obowiązywał dopiero od 2018 roku, co i tak budzi protesty społeczeństwa. Wielka Brytania zamierza się podnieść wiek emerytalny do 68 lat. Holandia, Niemcy oraz Włochy mają podobne plany. Kraje europejskie przerzucają odpowiedzialność za emerytury na pracowników i pracodawców.[1] Przechodzą się na systemy o zdefiniowanej składce lub hybrydowe. Większość krajów wprowadza dobrowolne lub obowiązkowe indywidualne konta emerytalne (Niemcy, Polska, Bułgaria, Szwecja, Włochy, Chiny).

Czego brak w rządowym projekcie zmian w polskim systemie emerytalnym?

• Brak zmian w limitach dla inwestycji zagranicznych (obecnie 5%)
• Brak zapisów o obniżaniu kosztów inwestowania środków w OFE (nie tylko opłat dystrybucyjnych, ale przede wszystkim opłaty za zarządzanie)
• Brak możliwości różnicowania strategii inwestycyjnych OFE w zależności od preferencji inwestorów
• Brak zmian w sposobie obliczania minimalnej stopy zwrotu (i związanych z tym mechanizmem tzw. „stóp referencyjnych”)
• Brak warunków dla otwarcia rynku i przełamania monopolu OFE

Czytaj więcej:

Systemy emerytalne na świecie

Zmiany w polskim systemie emerytalnym - propozycje zmian i ich konsekwencje

Autorzy: Krzysztof Nowak, Andrzej Narkiewicz
www.mercer.com

[1] Pracownicze systemy emerytalne (PPE)

Pierwszym planem emerytalnym zorganizowanym przez pracodawcę był plan firmy American Express Company, wdrożony w 1875 r. Następnie w 1880 r., linie kolejowe Baltimore i Ohio utworzyły pierwszy formalny plan emerytalny finansowany wspólnie ze składek pracodawcy i pracowników obejmujący łącznie ponad 77 000 osób.